سخنان امام على (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام وَ هُوَ عَلَى الْمِنْبَرِ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَبْيَضُ مُشْرَبٌ حُمْرَةً مُنْدَحُّ الْبَطْنِ عَرِيضُ الْفَخِذَيْنِ عَظِيمٌ مُشَاشُ الْمَنْكِبَيْنِ بِظَهْرِهِ شَامَتَانِ شَامَةٌ عَلَى لَوْنِ جِلْدِهِ وَ شَامَةٌ عَلَى شِبْهِ شَامَةِ النَّبِيِّ ص لَهُ اسْمَانِ اسْمٌ يَخْفَى وَ اسْمٌ يَعْلُنُ فَأَمَّا الَّذِي يَخْفَى فَأَحْمَدُ وَ أَمَّا الَّذِي يَعْلُنُ فَمُحَمَّدٌ فَإِذَا هَزَّ رَايَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَلَا يَبْقَى مُؤْمِنٌ إِلَّا صَارَ قَلْبُهُ أَشَدَّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِيدِ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ لَا يَبْقَى مَيِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَيْهِ تِلْكَ الْفَرْحَةُ فِي قَبْرِهِ وَ هُمْ يَتَزَاوَرُونَ فِي قُبُورِهِمْ وَ يَتَبَاشَرُونَ بِقِيَامِ الْقَائِمِ؛
امير المؤمنين- عليه السّلام- بر روى منبر فرمود: مردى از فرزندان من در آخر الزمان خروج مىكند كه سفيد و مايل به سرخى است. شكم او عري
ض و رانهايش پهن و چهارشانه است. در پشتش دو خال وجود دارد كه يكى به رنگ پوستش و خال ديگر شبيه خال پيامبر – صلّى اللَّه عليه و آله – مىباشد. او دو اسم دارد؛ اسمى كه اظهار نمىشود و مخفى است و نامى كه آشكار مىگردد، اوّلى «احمد» و ديگرى «محمّد» است. وقتى پرچم او برافراشته شود، ما بين مشرق و مغرب را روشن مىسازد و دست رحمتش را بر سر بندگان قرار مىدهد و مؤمنى باقى نمىماند مگر اينكه قلبش از پاره آهن گداخته شده، سختتر مىشود و خداوند نيروى چهل مرد را به او مىدهد و هيچ مردهاى باقى نمىماند مگر اينكه آن شادى در قبرش بر او وارد مىشود و مردگان در قبرهايشان به ديدار يك ديگر رفته و همديگر را به قيام قائم – عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف – بشارت مىدهند.
بحار الأنوار ، ج51، ص 35
وَ قَالَ علیه السلام إِذَا اخْتَلَفَ رُمْحَانِ فِي الشَّامِ فَهُوَ آيَةٌ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ قِيلَ ثُمَّ مَهْ قَالَ ثُمَّ رَجْفَةٌ تَكُونُ بِالشَّامِ يَهْلِكُ فِيهَا مِائَةُ أَلْفٍ يَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَانْظُرُوا إِلَى أَصْحَابِ الْبَرَاذِينِ الشُّهُبِ وَ الرَّايَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّى تَحُلَّ بِالش
َّامِ فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ فَانْتَظِرُوا خَسْفاً بِقَرْيَةٍ مِنْ قُرَى الشَّامِ يُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا؛
و فرمود: هنگامى كه در شام دو نيزه (دو نفر مدعى حكومت) رو در رو و به جان هم افتادند، آن علامتى از علائم الهى است. سؤال شد بعد از آن چه مىشود؟ فرمود: چنان اضطراب و شورشى در شام واقع مىشود كه در آن صد هزار نفر به هلاكت مىرسند و اين را خداوند، رحمت براى مؤمنان و كيفرى براى بىدينان قرار مىدهد. وقتى آن روز فرا رسيد، خواهيد ديد كه سواران (ترك) با اسبهاى «براذين» با نيروى كافى و پرچمهاى زرد از سمت مغرب مىآيند تا به شام مىرسند. وقتى اين چنين شد، منتظر باشيد كه در يكى از دهات شام به نام «حرستا» به زمين فرو مىرود.
بحار الأنوار، ج52، ص 253
سخنان امام حسن (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
قال الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام لَا يَكُونُ هَذَا الْأَمْرُ الَّذِي تَنْتَظِرُونَ حَتَّى يَتَبَرَّأَ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ وَ يَلْعَنَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ يَتْفُلَ بَعْضُكُمْ فِي وَجْهِ بَعْضٍ وَ حَتَّى يَشْهَدَ بَعْضُكُمْ بِالْكُفْرِ عَلَى بَعْضٍ قِيلَ مَا فِي ذَلِكَ خَيْرٌ قَالَ الْخَيْرُ كُلُّهُ فِي ذَلِكَ عِنْدَ ذَلِكَ يَقُومُ قَائِمُنَا فَيَرْفَعُ ذَلِكَ كُلَّهُ؛
امام حسن مجتبى- عليه السّلام- فرمود: اين امر كه شما منتظر آن هستيد واقع نمىشود مگر بعد از آنكه بعضى از شما از بعضى ديگر دورى جوييد و يك ديگر را لعن و نفرين كنيد و آب دهان به صورت يك ديگر بيندازيد و بعضى از شما بر عليه ديگرى گواهى و شهادت به كفر دهد.
عرض شد: خيرى در زندگى آن روز نيست.
فرمود: تمام خير و خوبى در آن روز است؛ زيرا در آن وقت است كه قائم ما قيام مىكند و تمام اين اعمال زشت را از ميان برمىدارد.
الخرائج و الجرائح، ج3، ص 1153
سخنان امام حسین (علیه السلام) درباره امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَلَا وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ يَوْماً لَنَا مِنْ هَؤُلَاءِ أَلَا وَ إِنِّي قَ
دْ أَذِنْتُ لَكُمْ فَانْطَلِقُوا جَمِيعاً فِي حِلٍّ فَقَالُوا مَعَاذَ اللَّهِ قَالَ إِنَّ قُدَّامَ الْقَائِمِ عَلَامَاتٌ تَكُونُ مِنَ اللَّهِ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ هِيَ قَوْلُ اللَّهِ وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ يَعْنِي الْمُؤْمِنِينَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ مِنْ مُلُوكِ بَنِي الْعَبَّاسِ فِي آخِرِ سُلْطَانِهِمْ وَ الْجُوعِ لِغَلَاءِ أَسْعَارِهِمْ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ فَسَادِ التِّجَارَاتِ وَ قِلَّةِ الْفَضْلِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَنْفُسِ مَوْتٍ ذَرِيعٍ وَ نَقْصٍ مِنَ الثَّمَراتِ قِلَّةِ زَكَاءِ مَا يُزْرَعُ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ عِنْدَ ذَلِكَ بِتَعْجِيلِ خُرُوجِ الْقَائِمِ؛
از امام حسين- عليه السّلام- روايت شده است كه به اصحابش فرمود: آگاه باشيد! كه براى ما روزى از اينهاست. آگاه باشيد كه به شما اجازه دادم و بر شما حلال است و هر جا كه مىخواهيد برويد. آنان گفتند: به خدا پناه مىبريم! فرمود: پيش از ظهور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) علاماتى از جانب خداوند براى مؤمنين مىباشد و آنها قول خداوند است كه مىفرمايد: وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ (شما را مىآزماييم) يعنى مؤمنين را قبل از ظهور قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف؛
بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ (با ترس) يعنى خوف از پادشاهان بنى عباس در آخر سلطنتشان.
و الجوع (و گرسنگى) [يعنى] بخاطر گرانى قيمتها و نرخها.
وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ (كمبود مالى) [يعنى] فساد تجارتها و كمى منفعت و سود.
وَ الْأَنْفُسِ (كم شدن جانها) [يعنى] مرگهاى سريع و پى در پى.
و الثمرات (كم شدن ميوهها و زراعات) [يعنى] كم رشدى و پژمردگى حبوبات و بىبركتى ميوههاست.
www.abna.ir
