تشکیلات کلیسای کاتولیک

كاتوليك ها، سنت هاي كليسايي را هم پاي كتاب مقدس، مرج
ع اقتدار خود مي دانند. از اين رو سلسله مراتب كليسايي در نزد كاتوليك ها از اهميت ويژه اي برخوردار است. در همين زمينه بايد گفت، اولين مبلغ ديني كاتوليك ها كشيش، سپس اسقف و بعد اسقف اعظم و بالاتر از آن كاردينال و بالاترين مقام، پاپ است.

كاتوليسيزم يكي از شاخه هاي مهم مسيحيت مي باشد كه پيروان بيشتري از شاخه هاي اصلي ديگر مسيحيت يعني ارتدكس و پروتستان دارد؛ (هم اكنون ۱/۱ ميليارد مسيحي كاتوليك در جهان هستند). در عربي، كاتوليك را «جاثليق» مي گويند كه اصطلاحاً به پيشواي ديني مسيحيان شرقي گفته مي شده است.

به گزارش تابناك، كليساي تاريخي كاتوليك رومي، ۶۶ جزوه كتاب مقدس را به عنوان كلام خداوند پذيرفته است. اين كليسا جزوه هاي آپوكريفا (آپوكريفا يا اَسفار مشكوك در اصط
لاح به كتاب هايي باستاني با محتواي يهودي و مسيحي گفته مي شود كه برخي از گروه هاي يهوديت، كاتوليك، ارتدكس و پروتستان، آن ها را نيمه شرعي ناميده اند) را نيز به عنوان الهام خدا قبول دارد.

مراتب تشكيلاتي كاتوليك ها عبارتند از:

1- كشيش:

اين واژه، از لحاظ ريشه شناسي، از بزرگ تر و ارشد گرفته شده و معني sacerdos را در خود دارد كه در زبان هاي انگليسي، فرانسه و آلماني معادلي ندارد.

كشيش مجري نيايش الهي و به ويژه بلند مرتبه ترين اقدام نيايش است. در كليساي كاتوليك رومي، به مردي كه به مدت ۶ تا ۷ سال نزد يك اسقف آموزش ديني ديده باشد، كشيش گفته مي شود. پس از اين دوره آموزشي، فرد كشيش شده و اجازه موعظه ديني و انجام آيين هاي ديني را دريافت مي كند. از وظايف مهم هر كشيش اجراي آيين هاي عشاي رباني است.

كشيش دو درجه دارد، درجه كامل
و تمام و درجه ناتمام. درجه اول متعلق به اسقف است. اسقف، فردي است كه مراتب كشيشي را گذرانده و رسوم ديني را كامل كرده است. درجه دوم متعلق به كشيشي است كه به واسطه اين مقام، قدرت ارائه قرباني (به طور مثال آيين عشاي رباني) را به دست مي آورد، و مي تواند گناهان را ببخشد! تقديس كند، موعظه كند، و به طور كلي وظايف عبادي را انجام داده و كاركردهاي كشيشي خود را تحقق بخشد.

همچنين در سنت شرقي و رومي، تنها مردهاي بالاي 30 سال مي توانند كشيش شوند، اگرچه با تشخيص اسقف مي توان استثناتي نيز لحاظ كرد. به عنوان يك قانون كلي، كشيش ها در آيين كاتوليك نمي توانند ازدواج كنند، اما مردان متأهل مي توانند كشيش شوند و اين امر نيز مستلزم قوانين خاصي است.

2- اسقف:

اسقف، عضو تعيين شده روحانيت مسيحي است كه به طور كلي به امور حكومتي و نظارتي گماشته مي شود.

در مسيحيت، اسقف مسئوليت كشيش ارشد را دارد. در كليساي كاتوليك روم، ارتدكس شرقي، كليساهاي ارتودكس آسيايي، كليساي آشوري، در كليساهاي كاتوليك مستقل و در كليساهاي وابسته به كليساي انگليس، اسقف جانشين پاپ بوده كه به زعم آن ها، بر طبق يك مسير تاريخي به دوازده حواريون حضرت مسيح عليه السلام بر مي گردد.

در داخل اين كليساها، اسقف مي تواند مقام هاي روحاني، از جمله اسقف هاي ديگر را تعيين كند. اسقف ها در ميان رهبران كليساي كاتوليك و كليساي ارتدكس شرقي از اهميت ويژه اي برخوردارند و عموماً مسئول هدايت منطقه اي هستند كه بسيار پرجمعيت است.

3- اسقف اعظم:

اسقف اعظم، اسقف ترفيع يافته اي است كه رئيس يك قلمرو خاص مي باشد.

اسقف اعظم، الزاماً قدرت بيشتري از ديگر اسقف ها ندارد، اما مسئوليت قلمروهايي را در اختيار دارد كه بلند آوازه تر و مشهورتر است.

اسقف اعظم نمي تواند ردايي را كه پاپ و كاردينال ها بر تن مي كنند، بپوشد.

4- كاردينال:

در كليساي كاتوليك رم، كاردينال شخص عالي مقامي است كه در دومين مقام پس از پاپ قرار دارد.

واژه كاردينال از ريشه لاتين cardo به معناي پاشنه مشتق شده است، چرا كه كاردينال ها به عنوان «لولاي درِ كليسا» به شمار مي روند.

كاردينال ها، شوراي سرّي انتخاب پاپ را تشكيل مي دهند و به سه درجه تقسيم بندي مي شوند: كاردنيال اسقف ها، كاردينال كشيش ها و كاردينال ديكون ها. پاپ، كاردينال هاي تازه اي نيز منصوب كرده است كه كاردينال هاي شوراي كليسايي ناميده مي شوند. در برخي مواقع از كاردينال ها به عنوان «پرنس هاي كليسا» نام برده مي شود.

اين طبقه از روحانيان كاتوليك مهم ترين مشاوران پاپ هستند و بسياري از آن ها در سازمان اداري واتيكان مشغول فعاليت بوده و بر اداره مقر پاپ نظارت دارند. علاوه بر اين، آن ها مسئول انتخاب پاپ ها هستند و عده اي از آن ها در فاصله اي كه پا
پ از دنيا مي رود، تا انتخاب پاپ بعدي، مسئوليت كليسا را بر عهده دارند.

از قرن ۱۳، كاردينال ها با لباس رسمي قرمز رنگشان شناخته مي شوند كه اين رنگ نماد اشتياق آن ها براي مرگ در راه ايمان در صورت لزوم است. كاردينال ها هم چنين بالاي نشان خود كلاه لبه دار و منگوله دار بزرگي به نام galero قرار مي دهند كه نماد باستاني اداره اي است كه در آن خدمت مي كنند.

از سال ۱۶۳۰ميلادي، كاردينال به عنوان يك لقب محسوب مي شود كه پس از نام خانوادگي آن ها قرار گرفته و جزئي از نام آن ها تلقي مي شود و پيش از آن، واژه Eminence را به كار مي برند كه به معناي عالي مرتبه است. مانند عالي جناب تئودور كاردينال مك كريك، اسقف واشنگتن. شود و پيش از آن، واژه Eminence را به كار مي برند كه به معناي عالي مرتبه است. مانند عالي جناب تئودور كاردينال مك كريك، اسقف واشنگتن.

در طول تاريخ، انتخاب پاپ به عهده مردم رم بود، اما طي قرون وسطي، انتخاب پاپ به كاردينال ها واگذار شد. پاپ مي تواند اعضاي شوراي كاردنيال هاي انتخاب پاپ را تغيير دهد. پاپ ژان پل دوم، در سال ۲۰۰۳، ۳۱ كاردينال را به كاردينال هاي شوراي كليسايي افزود و در سال ۲۰۰۵ تعداد كاردينال هاي شوراي انتخاب پاپ به ۱۱۷ نفر رسيد.

5- پاپ:

پاپ لقب رهبر كاتوليك هاي جهان است و بالاترين مقام مذهبي در كليساي كاتوليك محسوب مي شود.< /SPAN>

واژه پاپ، معناي پدر در زبان لاتيني را مي دهد. پايتخت پاپ كشور كوچك و سمبوليك واتيكان است. پاپ كنوني، بنديكت شانزدهم خوانده مي شود كه پس از درگذشت ژان پل دوم به اين مقام رسيده است.

نشان پاپي

 دفتر رسمي پاپ در «كليساي سنت جان لاتران» و اقامت گاه رسمي او «قصر واتيكان» است. او يك قصر تابستاني در قلعه گاندولفو (در نزديكي شهر باستاني آلبالونگا) دارد. در گذشته، اقامتگاه رسمي پاپ، قصر لاتران بود كه توسط كنستانتين اول، امپراطور رم، اهدا شده بود. حوزه قضايي روحاني پاپ (مقر پاپ)، متفاوت از حوزه دنيوي (شهر واتيكان) است.

برگرفته از هفته نامه افق حوزه

www.porseman.org